حقیقت عرفی عامحقیقت عرفی عام به وضع لفظ برای معنای خاص توسط عرف عام اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفحقیقت عرفی عام، مقابل حقیقت عرفی خاص بوده و به این معنا است که لفظی در نزد عرف عام (مقابل عرف خاص ) از راه وضع تعیینی یا تعینی، در معنایی غیر از معنای لغوی خود حقیقت پیدا کند، مثل: لفظ «دابّه» که در لغت برای دلالت بر هر جانداری که روی زمین راه می‌رود وضع شده است، ولی مردم آن را تنها برای حیوان چهار پا به کار می‌برند. [۱]
المستصفی من علم الاصول (به ضمیمه فواتح الرحموت بشرح مسلم الثبوت)، غزالی، محمد بن محمد، ج۱، ص۲۰۳.
[۲]
مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، محمدی، ابوالحسن، ص۳۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۷، برگرفته از مقاله «حقیقت عرفی عام» رده‌های این صفحه : حقیقت عرفی
|